İDEALLEŞTİREMEDİKLERİMİZDEN MİSİNİZ?

 O kadar uzun zaman oluyor ki birkaç kelam etmek için bilgisayarın başına geçmeyeli... Bu süre zarfında içimden geçenler,  yazmak istediklerim, başladığım fakat sonlandıramadığım, anlatmak isteyip de anlatamadığım pek çok şey oldu esasında fakat bir türlü yazamadım, şimdi şu satırları yazarken de kalemin de sizlerin de bana küsmüş ve benden uzaklaşmış olacağınızdan korkuyorum aslında. Fakat şimdi buradayım ve hayatımızdaki insanları idealleştirmek hususunda bir şeyler söylemek, yazmak ve bu konuyu kendimce de bir nihayete kavuşturmak istiyorum. 

Bu idealleştirme mevzusu benim için yeni değil ve pek çok zaman da bu mevzudan dolayı kendimi üzdüğü fark ediyorum, özellikle son zamanlarda. Aslında ben bunun genel olarak insan fıtratında var olan bir özellik olduğunu düşünüyorum. nedense kendimiz tam değilken çevremizdekileri tamamlamaya, boşlukları doldurmaya karşı bir eğilimimiz var. Özellikle gizi fazla olan meselelerde -mış gibi yaparak onu bildiğimizi, bilebileceğimizi zannediyoruz. Maalesef ki asıl sorunun da burada başladığının farkında olamıyoruz. İşin özüne bakıldığında bu bir tek bizi değil karşımızdaki kişileri de yıpratıyor ya da onlar zarar veriyor olabiliyor. Uzun zaman yazmayınca sanki bu sözlerimi hep havada asılı bıraktım gibi hissediyorum. Aslında demeye çalıştığım mesele suizanda da hüsnüzanda da bulunuyor olsak karşımızdaki kişileri, aslını bilmediğimiz olayları tamamlamaya çalışmanın, ideal bir noktaya ulaştırmaya öyle varsaymaya çalışmanın bir zandan öteye gidemediği ve bunu unutuyor, gözden kaçırıyor olmanın hem bize hem de karşımızdaki kişilere zarar verdiği. 

 Hayatın olağan seyri içerisinde fark edemediğimiz ancak bu durum bizi üzer hale geldiğinde yahut şöyle oturup etraflıca düşündüğümüzde fark ettiğimiz bir şey aslında bu idealleştirme mevzusu. Beni son zamanlarda üzmüş olan bu olayın müsebbibi de benim aslında, bu açıdan baktığımızda. Bir yılı aşan bir süre önce bir şekilde denk geldiğim bir kimseye daha tanışmamış olmamıza rağmen hayatımda önemli bir yer vermem ile başladı bu hikaye. Tanımadığım bu kişinin görebildiğim özelliklerini öyle bir tamamladım ki gerçekten ideal bir insan oldu gözümde. Uzunca bir zaman geçmesine rağmen tanışamadağım o kişi yine bir şekilde o -mış gibi düşündüğüm şeylerin öyle olmadığını da gösterdi bana. Evet belki tüm bu düşüncelerimden bihaberdi ve hala öyle fakat durum bu şekilde. Şimdi kim diyebilir ki sen haklıydın o yanlış, kimse. Sitemkar bir dille yazmıyorum bunları, her bir kelimede daha da fark ederek yazıyorum. her ne kadar istemsizce de olsa yapılan bu hareketin bizi getirebileceği noktayı fark ederek, böyle yaparak sadece kendimizi üzdüğümüzü sansak da tanımadığımız kişilere, bilmediğimiz olaylara da zarar verdiğimizi fark ederek yazıyorum. Gül bahçesi olarak vadedilmemiş bir dünyada, insanların da bize bunu vadetmediğini, bu sebeple de onları suçlayamayacağımızı fark ederek yazıyorum.

 Yaşanılan şeyler de hayatımıza giren insanlar da bir ders vermeliydi ya bize, bu meselenin bize vereceği derslere bakmalı o halde. Bir kişiye bir olaya bakarken zandan kaçınmalı, ve önce kendi içimize bakmalıyız, insanın kusurları ile var olmuş olan bir varlık olduğunu unutmamalıyız. İdealleştirmeden uzak hayatlar yaşamamız dileklerimle...