Var Olan

 Blogu açtığımdan beri sıradan hayatımdan kendime çıkardığım dersleri paylaşıyorum. Bunu yaparken hatrımda olan şey ise şu hayatta var olan bir kimse olarak bunu okuyan kimselerin de benzer süreçlerden geçtiği, geçiyor olduğu veyahut geçme potansiyeli taşıdığıydı. Mekanlar, zamanlar, kişiler değişse de bazı hikayeler hep aynıdır çünkü. Buraya kadar bu postta aktardıklarım da önceki paylaşımlarım da her ne kadar benim hayatımdan, fikirlerimden parçalar olsa da bir bakıma hepsi objektif olma ilkesine bağlı kalarak paylaştığım şeylerdi. Şimdi ise işe biraz daha öznellik katarak zamandan ve mantıktan münezzeh olan ama takıntı derecesinde severek bağlı olduğum ve hakkında planlar yaptığım bir yer olan Malezya'nın dizilerinden biri hakkında konuşacağım. (belki daha sonra planlarım hakkında da bir paylaşımda bulunurum) Aslında bu zamana kadar Malezya yapımı 3 film ve 4 dizi izledim. Ama şimdi dizi hakkında bir şeyler yazmak istiyorum ki dizimizin adı NUR. İzlediğim diğer film ve diz

Geri dönmek ile dönmemek, yazmak ya da yazamamak ikilemlerinin sahibesi olarak sizlerden bir şey rica etmeye geldim.  Bir arkadaşım kendisine blog açtı  (linki buraya bıraktım😃 ) ve bence severek okuyacağımız bir blogu olacak onun da. Desteklerinizi bekliyoruz😃 

 O kadar uzun zaman oluyor ki birkaç kelam etmek için bilgisayarın başına geçmeyeli... Bu süre zarfında içimden geçenler,  yazmak istediklerim, başladığım fakat sonlandıramadığım, anlatmak isteyip de anlatamadığım pek çok şey oldu esasında fakat bir türlü yazamadım, şimdi şu satırları yazarken de kalemin de sizlerin de bana küsmüş ve benden uzaklaşmış olacağınızdan korkuyorum aslında. Fakat şimdi buradayım ve hayatımızdaki insanları idealleştirmek hususunda bir şeyler söylemek, yazmak ve bu konuyu kendimce de bir nihayete kavuşturmak istiyorum.  Bu idealleştirme mevzusu benim için yeni değil ve pek çok zaman da bu mevzudan dolayı kendimi üzdüğü fark ediyorum, özellikle son zamanlarda. Aslında ben bunun genel olarak insan fıtratında var olan bir özellik olduğunu düşünüyorum. nedense kendimiz tam değilken çevremizdekileri tamamlamaya, boşlukları doldurmaya karşı bir eğilimimiz var. Özellikle gizi fazla olan meselelerde -mış gibi yaparak onu bildiğimizi, bilebileceğimizi zannediyoruz