Var Olan

Söyleyecek çok şeyi olmasına rağmen söyleyemeyen, yazacak birçok şeyi olmasına rağmen yazamayan bir ben var artık. Söylememem dilimin dönmemesinden değil veyahut kalemimin tükenmesinden korktuğum için yazmıyor değilim. Artık sözlerin içeride, kalemlerin de yerinde kalması gerektiğini bildiğimden yapmıyorum bunları. Belki de tüm tasam testiyi dolu tutmak mücadelesi için. Bilmiyorum. Eski beni bilenler için ne kadar garipse bu olay bir o kadar gerçek aslında. Zaman geçtikçe fark ediyorum ki yaşadıklarımız, gördüklerimiz, duyduklarımız belki de anlam kattıklarımız bizi değiştirmeye yetiyor. Belki duyduklarımız bizi susmaya itiyor belki de gördüklerimiz. Ama bir şekilde anlıyoruz ki testiyi dolu tutmak mühim bir iş aslında. Testiyi doldurmaktan çok dolu tutmak, tutabilmek önemli aslında. Tamamen dolu olsa ve rüzgar esmese bile bazen yine sallanıyor testi bunu da bilmek gerek. Bazen rüzgar esmese de içindekiler yetiyor çünkü sarsılmasına, dengesini bozmasına. O zamanlar gelince atası

Çokça şey düşünüyoruz gün içinde. Hayatımızda var olanları da var olmayanları da düşünüyoruz. Başımıza gelenleri de gelecekleri de gelmeyecekleri de düşünüyoruz. Bizi biz kılan da düşünebilmemiz. Bizi biz yapan, var olmamızı sağlayan, onunla anılacak olduğumuz şeyler düşüncelerimiz.  Çokça şey düşünen bizler her düşündüğümüzü de söylemek istiyoruz. Bazen unutuyoruz bazı düşüncelerin içimizde kalması gerektiğini. Her zaman için doğru olmasa da çoğu zaman düşünceleri tutmak gerekir içerde. Bunu kaçırıyoruz. Ama bunu yapmayı da öğrenmemiz gerekiyor. Kendi başımıza öğrenemesek de hayat bize bir şekilde o yolu çiziyor zaten.   Zamanla ve hatalar yaptıkça da anlıyoruz aslında içimizde tutmanın çok daha doğru olduğunu çoğu zaman. Hataların geride bıraktığı derslerle daha çok düşünüyoruz öncesinde çok düşünmediğimiz şeyleri. Böylelikle hem hata yapmamayı öğrenmiş hem de hayatımıza yeni şeyler katmış oluyoruz. Biliyoruz ki bizi biz yapan da bizi tamamlayan da onlar. Her birimiz hatalarımızl