TESTİYİ DOLU TUTMAK ÜZERİNE...

Söyleyecek çok şeyi olmasına rağmen söyleyemeyen, yazacak birçok şeyi olmasına rağmen yazamayan bir ben var artık. Söylememem dilimin dönmemesinden değil veyahut kalemimin tükenmesinden korktuğum için yazmıyor değilim. Artık sözlerin içeride, kalemlerin de yerinde kalması gerektiğini bildiğimden yapmıyorum bunları. Belki de tüm tasam testiyi dolu tutmak mücadelesi için. Bilmiyorum. Eski beni bilenler için ne kadar garipse bu olay bir o kadar gerçek aslında.

Zaman geçtikçe fark ediyorum ki yaşadıklarımız, gördüklerimiz, duyduklarımız belki de anlam kattıklarımız bizi değiştirmeye yetiyor. Belki duyduklarımız bizi susmaya itiyor belki de gördüklerimiz. Ama bir şekilde anlıyoruz ki testiyi dolu tutmak mühim bir iş aslında.

Testiyi doldurmaktan çok dolu tutmak, tutabilmek önemli aslında. Tamamen dolu olsa ve rüzgar esmese bile bazen yine sallanıyor testi bunu da bilmek gerek. Bazen rüzgar esmese de içindekiler yetiyor çünkü sarsılmasına, dengesini bozmasına. O zamanlar gelince atası geliyor insanın testiyi, kırası, içinde bir şey bırakmayası geliyor ama unutuyor insan asıl maharet sallanınca koyvermekte değil her daim sağlam tutabilmekte. 

 Çok bildiğim için söylemiyorum hiç birini. Daha birkaç saat önce aldığım yeni kararın yanlışlığının farkına varan ben farkında oldukça yazmaya çalışıyorum. Daha birkaç ay önce testiyi arada boşaltmak gerek diyen de bendim, bunları yazan da benim. Kendi yanlışlarımı bulduğum zamanlardayım çünkü. Belki yanlışları yeni yanlışlara yamadığım dönemlerden geçiyorum. Ama gün geçtikçe yeni şeyler fark ediyorum.

 Testiyi dolu tutmayı öğrenmek de bunu yapmaya çalışmak da zorlu bir süreçti benim için, hala da devam ediyor aslında. Bunu yaparken değiştim ben bunun da farkındayım. Doğrularımı yitirmedim ama yeni doğrular kattım mesela, kimsenin hayatına bir şeyler katamadım belki ama kendi hayatıma değerli insanlar kattım, her zaman susmadım belki ama zaman zaman içime atabilmeyi kattım kendime.

 Belki doğruları yanlış yerde aradığımdan geldi bunlar başıma belki de sırf bunları öğrenebilmem için yaşadım hepsini belki de tüm bunlar sadece imtihanımda bir parçadan, ufak bir detaydan ibaret belki de tam kendisi. Hangisi doğru bilmiyorum. Ama tam şu an olmam gereken yerdeyim, bana biçilen yerdeyim. 


Her daim testiyi dolu tutabilmek, imtihanlarda başarılı olabilmek dileklerimle...



Yorumlar

  1. M. Talha Y.27 Mart 2017 22:10

    Ben de içdeki her şeyi dışa dökmemek gerektiği kanısındayım. Ama bazen bu içtekiler o kadar sıkıştırıyor ki insanın benliğini... Sonra da binlerce perdenin ardından göz kırpan şiirler olarak dökülüveriyor. yani hepsinden bir parçayı dışarı bırakıyorum ki yenilere yer kalsın. Zira kapasite pek bi dar...
    Gülücüklü Kal...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. varolan27 Mart 2017 22:18

      Seninki farklı dökmek ama. Aslında kendi içini yine kendine döküyorsun. İyi ki de döküyorsun.
      Bence mühim olan dökmemekten ziyade saçmamak, yine kendinde tutabilmek.
      Sen de gülücüklü kal...

      Sil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

NUR - Malezya dizisi

Resim
 Blogu açtığımdan beri sıradan hayatımdan kendime çıkardığım dersleri paylaşıyorum. Bunu yaparken hatrımda olan şey ise şu hayatta var olan bir kimse olarak bunu okuyan kimselerin de benzer süreçlerden geçtiği, geçiyor olduğu veyahut geçme potansiyeli taşıdığıydı. Mekanlar, zamanlar, kişiler değişse de bazı hikayeler hep aynıdır çünkü. Buraya kadar bu postta aktardıklarım da önceki paylaşımlarım da her ne kadar benim hayatımdan, fikirlerimden parçalar olsa da bir bakıma hepsi objektif olma ilkesine bağlı kalarak paylaştığım şeylerdi. Şimdi ise işe biraz daha öznellik katarak zamandan ve mantıktan münezzeh olan ama takıntı derecesinde severek bağlı olduğum ve hakkında planlar yaptığım bir yer olan Malezya'nın dizilerinden biri hakkında konuşacağım. (belki daha sonra planlarım hakkında da bir paylaşımda bulunurum) Aslında bu zamana kadar Malezya yapımı 3 film ve 4 dizi izledim. Ama şimdi dizi hakkında bir şeyler yazmak istiyorum ki dizimizin adı NUR. İzlediğim diğer film ve diz
Okumaya Devam »

İDEALLEŞTİREMEDİKLERİMİZDEN MİSİNİZ?

Resim
 O kadar uzun zaman oluyor ki birkaç kelam etmek için bilgisayarın başına geçmeyeli... Bu süre zarfında içimden geçenler,  yazmak istediklerim, başladığım fakat sonlandıramadığım, anlatmak isteyip de anlatamadığım pek çok şey oldu esasında fakat bir türlü yazamadım, şimdi şu satırları yazarken de kalemin de sizlerin de bana küsmüş ve benden uzaklaşmış olacağınızdan korkuyorum aslında. Fakat şimdi buradayım ve hayatımızdaki insanları idealleştirmek hususunda bir şeyler söylemek, yazmak ve bu konuyu kendimce de bir nihayete kavuşturmak istiyorum.  Bu idealleştirme mevzusu benim için yeni değil ve pek çok zaman da bu mevzudan dolayı kendimi üzdüğü fark ediyorum, özellikle son zamanlarda. Aslında ben bunun genel olarak insan fıtratında var olan bir özellik olduğunu düşünüyorum. nedense kendimiz tam değilken çevremizdekileri tamamlamaya, boşlukları doldurmaya karşı bir eğilimimiz var. Özellikle gizi fazla olan meselelerde -mış gibi yaparak onu bildiğimizi, bilebileceğimizi zannediyoruz
Okumaya Devam »

ŞÜKÜR

 Zamansız yapılan işlerde bugün temalı yazıma hoş geldiniz. Okumam gereken metinler, makaleler dururken, cevaplamam ve sormam gereken sorular varken, akademik kaygıları bir kenarda bırakıp yazmaya gelen biriyim şu anda. ''Yeniden Hikayeler '' başlıklı yazımı okuduysanız o meseleye dair birkaç kelam etmek için geldim diyebilirim. Hikaye tamamlama yahut sonlandırma diyebileceğim konuda atmam gereken adımı aylar sonra olsa da atmış bulundum. Hayırlısını bekleyerek, olur olmaz kaygısı gütmeden atılan bir adımdı. Planlardan, hesaplardan bağımsız olmasa da sonuca dair yüzlerce senaryosu vardı, her şeye hazırlıklı bir adımdı -ya da öyle olduğunu sanıyordum yine-.  Tamamen kötümser olmadığım gibi tamamen iyimser de değilim pek çok insan gibi. Yeni şeylere başlarken, hayatın olağan akışı içerisinde her an aksilik olabileceği, işlerin raydan çıkabileceği, planların alt üst olduğu bir dünyaya gözümüzü açabileceğimizin bilincindeyim. Ki öyle olmamız gerektiğini düşünüyorum. Fakat y
Okumaya Devam »